ağaç.

 Buraya geldiğim ilk günden beri beni sürekli hapsetmeye çalıştılar.

Bu canavarın içerisine girdiğim günden beri sürekli aklımla oyunlar oynamaya çalışıyor. Henüz beni sindiremediğinin farkında.

Girdiğimden beri gerçek dünyada belki de birkaç saniye geçti fakat canavarın evrenler eden karnında benim için binyıllar geçti. Onun içindeki evrenlerin yaratılıp yok olmasına şahit oldum. Bana gerçek dünyada neler yaptığını gösterdi ve beni korkutmaya çalıştı.

Maeve'de başarılı olmuştu bu yaptıkları, o yüzden buraya çekildim çünkü. Onu bulmak için geldiğim bu uzun yolculukta canavar beni de yakaladı. Şimdi onun irademi kırarak beni de Maeve gibi sindirmesine engel olmaya çalışıyorum.

Beni sürekli birilerine hapsettiriyor. Özgür olmadığımı ve ona itaat etmem gerektiğini bana defalarca anlatmaya çalışıyor. Bilmiyor ki bunu zaten hayatım boyunca yaşadım. Onun asla erişemeyeceği dış evrendeki en güçlü iki ailenin çocuğuydum ve ikisi de beni kendilerine çekmeye ve kendi kalıplarında şekillendirmeye çalıştılar. Şimdi bunu yapanın bana kaç yüzle yaklaşırsa yaklaşsın bir kişi olması benim avantajıma.

Beni her seferinde kelepçeleyerek veya zincirleyerek kurduğu hapishanelere kapatıyor. Bu hapishanelerde sürekli bedenimi parçalayıp yeniden yaratıyor. Orijinal bedenimden ne kaldıysa çoktan yedi, bu yüzden gerçekten onun bir parçası olup olmadığımı sorgulamaya başladım.

Bir tiyatro oyununun içindeyim ve rolünün farkında olan tek kişi benim. 

En azından ben öyle düşünüyordum.

Sonra bir başkasını daha gördüm.

O da beni gördü.

O bana yaklaştı. Her zaman aynı görünmüyordu ama aynıydı, hissedebiliyordum. Tıpkı benim gibi, bu canavarın asla anlamlandıramayacağı kadar güçlü bağlara sahip bir aileden geliyordu. Onun ailesi de kahramanlar ve şeytanlarla doluydu.

Onun ne bir kadın, ne de bir erkek olmadığını biliyordum zira bana iki şekilde de görünmüştü.

Daha önce de pek çok kadın, erkek ve bunların dışındaki insanlarla defalarca birlikte olmuştum ama onu gördüğümde hissettiklerim, diğerlerinin koynundayken içimde olmadığına inandığım şeylerdi.

Bunu bir tür saplantı olarak nitelendiriyorum. Belki de canavar beni bu yolla sindirecek, bilmiyorum. Yine de ona yaklaşabilsem, bir defa ona sarılabilsem yetecek gibi bana. Eğer bu bir tuzak ise, memnuniyetle üzerine atlarım.

Bir yanım bu tuzak hipotezinin doğruluğundan eminken, diğeri ise "Ya değilse?" diye soruyor. 

Eğer o da benim gibi sindirilmeye karşı direniyorsa, umarım birbirimizi buluruz.

Umarım onunla birlikte bu canavarın üstesinden gelebilir ve kurtulabiliriz.

Seni seviyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hayaller ve Fanteziler Üzerine

Hayallerim hakkında düşündüğümde, kendimle ilgili hala anlamlandıramadığım pek çok gerçekle karşılaştım. Bu yazıyı yazarken hala bu gerçekleri tamamen anlayamadım ve bunları kendime sakladığım sürece asla anlayamayacağımı hissediyorum. Belki bu gerçeklerin ardına saklandığı şifrenin anahtarı "ben"den ziyade "başkası"dır. Bunu beni tanımayan üçüncü bir kişiye anlatıyormuşum gibi okumanızı isterim. Çocukluğumdan beri, özellikle doğa içindeyken o doğayı gerçekten göremedim. Nedense o doğa bir simülasyonmuş gibi hayal kurardım. Bazen bu hayal "Gerçek doğa tamamen yok oldu ve ben onun olabilecek en gerçekçi versiyonunu bir simülasyon olarak deneyimli yorum. Bu simülasyonun kontrolü benim elimde ve istediğim zaman bunu kapatıp gerçek dünyaya dönebilirim. Gerçek bu kadar güzel ve etkileyici değil, fakat onun içinde yaşamak zorundayım." şeklindeyken, bazen de bu hayal "Bu simülasyon, beni gerçek dünyaya ve doğaya hazırlamak için geliştirildi ve bu simülasyond...
Devamı

Vessel.

  Uyandım. Bir anlığına da olsa nerede olduğumu anlayamayacak kadar uykuluydum ama uyanmıştım işte. Yanımda duran kovaya doğru uzandım ve içindeki suyu çarptım yüzüme, o beni birazcık da olsa uyandırmıştı. Ağzım, sanki dışkı yemişim gibi kokuyor ve hissettiriyordu. Burun deliklerimden soldaki kapanmıştı, nefes alırken zorlanıyordum. Ayağa kalktım ve bu yıkık dökük evin banyosunda kalan son şey olan kırık aynadan kendime baktım. Artık grileşmiş, kirli ve uzun saçlarım, gür ve gri sakallarımla birlikle yüzümün neredeyse her tarafını kaplıyordu. Göz altlarım, tıpkı bir rakununki gibi simsiyahlardı, yüzümün her yanından yorgunluk akıyordu. Koyu kahverengi deri ceketim, yılların izlerini üzerinde taşıyordu. Ceketimin altındaki tişörtüm o kadar kirliydi ki, bir zamanlar beyaz olduğunu bilmesem yalnızca görerek onun beyaz olduğumu anlayamazdım.   Beni buraya kimin koyduğunu hatırlamam uzun sürmemişti. Bunu size anlatabilmek için öncelikle kendimi biraz tanıtmam gerekiyor. Bu düşündü...
Devamı

başarabilirim.

[Sekans başlatıldı] [Geiger ölçek değeri: 3560 mSv] [Denek yerleşime hazır] Maya, beni duyuyor musun? Evet. [Denek yerleşime başladı. Hayati sinyaller pozitif seyrediyor. Stabilite yüzde doksan altı] Bunu gerçekten yapmak istiyor musun? Bu sorumluluğu almak zorunda değilsin. İstersen başka bir yol bulabiliriz. Seni böyle bir tehlikeye- Bu benim kararım. Bunu yapmazsam sonsuza dek vicdan azabıyla yaşayacağım. [Yerleşim tamamlandı. Stabilite yüzde doksan sekiz] Biliyorsun ki bu seni öldürebilir. Bedenimin bunu kaldırabileceğini biliyorum. Beni zorladığın bütün o eğitimler bunun içindi, değil mi? Maya, biz yine de kontrollü davrandık. Bu kendini üç tabak yemek yiyebilmek için şişmanlatmış birine yirmi ton yemeği bir saniyede vermek gibi bir şey. Hücrelerin parçalanmasa, bedenen yok olmasan bile seni kaybedebilirim.   [Açılma protokolüne T-eksi 20 saniye] Eğer buna karşı kendimi koruyamazsam, hiçbir şeye karşı kendimi koruyamam. Maya, lütfen bir- [Açılma protokolüne T-eksi 10 sani...
Devamı