Kirke'nin Mistik Tülü

  Uyandım. Bir anlığına da olsa nerede olduğumu anlayamayacak kadar uykuluydum ama uyanmıştım işte. Yanımda duran kovaya doğru uzandım ve içindeki suyu çarptım yüzüme, o beni birazcık da olsa uyandırmıştı. Ağzım, sanki dışkı yemişim gibi kokuyor ve hissettiriyordu. Burun deliklerimden soldaki kapanmıştı, nefes alırken zorlanıyordum. Ayağa kalktım ve bu yıkık dökük evin banyosunda kalan son şey olan kırık aynadan kendime baktım. Artık grileşmiş, kirli ve uzun saçlarım, gür ve gri sakallarımla birlikle yüzümün neredeyse her tarafını kaplıyordu. Göz altlarım, tıpkı bir rakununki gibi simsiyahlardı, yüzümün her yanından yorgunluk akıyordu. Koyu kahverengi deri ceketim, yılların izlerini üzerinde taşıyordu. Ceketimin altındaki tişörtüm o kadar kirliydi ki, bir zamanlar beyaz olduğunu bilmesem yalnızca görerek onun beyaz olduğumu anlayamazdım.   Beni buraya kimin koyduğunu hatırlamam uzun sürmemişti. Bunu size anlatabilmek için öncelikle kendimi biraz tanıtmam gerekiyor. Bu düşündü...

Sabah olmuştu. Güneşin ışıkları, ufak ve sıkışık yatak odasının küçük penceresinden sızıp içeriyi aydınlatıyordu. Odada oturulabilecek ve yatılabilecek olan tek yatağın yanındaki çalışma masasının üzerindeki alarmlı saat, keskin ve hızlı bir tonda çalıyor ve yatağın üzerinde olan tek kişiyi uyandırıyordu. Uyanan bu kısa boylu, zayıf adam, alarmın düğmesine basıp susturdu ve yüzüne vuran güneş ışığının etkisiyle gözlerini ovuşturup uyanmaya çalıştı. Bedeni, artık otomatikleşmiş bir kesinlik ile bu sıkışık odanın kapısına doğru dikkatle ilerledi ve kapıyı açıp evin bu odadan hariç yegane yeri olan banyosuna geçti. Ellerini ve yüzünü yıkarken yüzünün ne kadar sıkışık hissettiğini fark etti. Daha önce düşünmediği bir şeydi, ona göre vücudu onun için gayet iyiydi fakat bugün farklıydı belli ki. Bu düşüncenin nereden geldiğini merak ederken dün gece gördüğü kabusu hatırladı, daha doğrusu bu kabusun sonunun nasıl bittiğini...    Nerede olduğunu ve oraya nasıl getirildiğini hatırla...